Powrót

Wróciliśmy z wakacji. Ci co mają nasze FB, wiedzą mniej więcej co u nas się działo.
Powiem Wam że jazda pociągiem bywa męcząca ale jest mimo wszystko bardzo wygodna. Nie wiem jak Was ale mnie przerażały choćby 2h podróży z moim szkodnikiem a tu wybrałam się na 10h podróż. Choć pierwsza była krótsza i to wtedy się przekonałam, że można sobie dać radę.

Nie wyobrażam sobie takiej podróży w aucie. W drodze do Chorzowa z przesiadką w Katowicach w auto. Do Kępna mieliśmy miłe towarzystwo. Moją Mamę. Szymon ją uwielbia. Wolał ją ode mnie. Wyobrażacie to sobie? Powiem Wam, że Szymko dzielnie zniósł tą drogę choć od 14.30 zaczął być marudny i śpiący. Gdy moja Mama wyszła z pociągu dopiero zasnął. Czuł widocznie, że to ostatnie minuty z nią a do jej kolejnej wizyty daleko. Nacieszył się więc babcią ile się dało i poszedł spać. Obudził się około 40 minut przed Katowicami - uśmiechnięty i pogodny. Martyna na nas czekała na PKP i koniecznie chciała zabrać mi jakiś bagaż i pomóc. Ale jam jest Zosia Samosia. Po za tym plecak na plecach, wózek przede mną pod wózkiem mały plecak i łóżeczko turystyczne przez ramię i po co pomoc? Wpakowaliśmy się do auta i chwilę potem rozgościliśmy się w domu u Martyny i powitaliśmy Krzysia.

To co się działo potem jest to opowieść na całkiem osobny post. Chciałabym Wam jeszcze opowiedzieć o powrocie.

Powrót nagły- bo mieliśmy wrócić jutro, ale mąż może w poniedziałek płynąć na Finoandie (jakieś ćwiczenia 3 tyg.) a dziś ma służbę więc na sobotę chciałam wrócić by spędzić z nim choć jeden dzień jeśli ma wypłynąć, więc jechaliśmy nocnym pociągiem. W ten upał to chyba najlepsze rozwiązanie. Pociąg mieliśmy o 20.16 - bilet kupiony w ten sam dzień - cud, ze wolne miejsca były w przedziale dla matki z dzieckiem bo reszta pociągu zapchana po brzegi. Zapłaciłam zawrotną kwotę 49.65 zł za bilet Katowice-Świnoujście w pośpiesznej TLK. Na miejscu byliśmy o 6.45. Szymko zasnął już w aucie. Pożegnania są najgorsze, łzy mi stały w oczach, a z Martyna znałam się tylko przez Internet. Mamuśka z 4 dni młodszym Krzysiem od Szymka. Która mnie denerwowała ale taką ją polubiłam, że aż mi smutno, że nie mieszkamy bliżej siebie. A może ktoś wymyśli teleport byśmy mogły się częściej widywać?

Wracając do pociągu. Szymko się nie obudził gdy przekładałam go w wózek a potem w pociągu. Obudził się około 21.30 z wielkim wrzaskiem, przerażeni współpasażerowie byli, bo wrzeszczał przez sen aż minutę. Otworzył oczy - rozejrzał się, wtulił i poszedł spać dalej. Współpasażerowie. Matka studentka z 2,5 letnim synem, któremu groziła, że jak spadnie na ziemię z fotela to mu poprawi na "dupie" ojciec też chyba student podobne teksty lub zero zainteresowania dzieckiem. Ale za nim te teksty poleciały wydawali się spoko i porozmawialiśmy. Dowiedziałam się, że ich synek około 1,5 roku zaczął piszczeć i wrzeszczeć niemiłosiernie. ale że to mija - aktualnie mamy ten sam etap plus wielki wtulas we mnie, do tego stopnia, że zasypia przy mnie a potem trzeba go przenieść do łóżeczka (mamy w planie kupić mu normalne łóżko by go usypiać znowu u niego w pokoju). 

Podróż mijała nawet spokojnie dopóki 2,5 latek nie płakał i krzyczał i nie odpadła część pociągu z hukiem - na szczęście Szymko twardo spał. Osłona kabli na korytarzu odpadła nagle - drewno musiało już butwieć. Współpasażerowie mieli o to pretensje do konduktorów i  stwierdzali jak to tragicznie się jeździ pociągami. No i auto to najlepszy środek lokomocji (czemu nim nie jechali, nie wiem? i nie chcę wiedzieć.) O 1.30 wysiedli w Jarocinie i miałam względny spokój. Ale buraki nie powiedzieli do widzenia mimo, ze nie spałam i siedziałam na przeciwko nich. Konduktor dosadził nam do przedziału 3 dziewczyny - studentki ale o wiele milsze od tamtych z tym chłopcem. Bo spytały czy nie będą przeszkadzać, nie marudziły i były względnie cicho. Uśmiechały się patrząc na śpiącego Szymka, który o 5.25 się dopiero obudził. Ja przekimałam tuląc go drogę z Poznania do Szczecina - bez żadnej pobudki. O dziwo obyło się bez płaczu i dzielnie dojechaliśmy do Świnoujścia. Gdy się obudził był bardzo zdziwiony, że jest w pociągu i szukał wzrokiem chyba Krzysia.

Czy chcecie wiedzieć jak minął nam tydzień w Chorzowie oraz jak warto się spakować w taką podróż?