(nie)Wakacje

Czy zdarzyło Wam się wstać o 3 nad ranem i zacząć dzień z dzieckiem, które zazwyczaj wstaje o 6? Mi tak, ale od początku.
Do rodzinki w okolicach Golubia-Dobrzynia mieliśmy jechać rok temu, ale zawsze jakieś było tłumaczenie mojego męża, że daleka droga, że jak damy radę, a ząbkowanie, itd. Aż tu nagle piszą do mnie z Fundacji MyPacjenci o warsztatach, które odbędą się 17.05 no i oczywiście BlogoweWOW miało się odbyć 24.05 i wpadłam na genialny pomysł - że z Warszawy do Golubia i z Golubia do Bydgoszczy daleko nie jest... i postawiłam ultimatum - albo pojedzie z nami albo pojadę sama. Tylko gdy przyszło co do czego i okazało się, że Rafał nie ma wolnego 16.05 zaczęłam się bać samodzielnej podróży z dzieckiem i suma summarum zrezygnowałam z Warszawy aby w sobotę pojechać prosto do Golubia.

http://wegemaluch.pl/images/przeczytaj/pkp.jpg
marzy mi się taki przedział w każdym pociągu -może do Wawy uda się tak jechać :P

O 8.01 zaczęła się nasza podróż nowym składem Regio do Poznania <3, gniazdka pod siedzeniami, wi-fi w pociągu, klimatyzacja, wygodne fotele, duże półki na bagaż - bajka. W poznaniu mieliśmy 20 minut przesiadki po 5 h jazdy luksusem trafiliśmy na piętrowy skład do Torunia - gdzie mieliśmy 3,5 h podróży. Jak mijał nam czas? Szymko był zajmowany przez nas różnymi książeczkami i zabawkami. Obowiązkowo przekąski: marchewka w słupki, jabłko, lizaki nimm2, picie(melisa z sokiem malinowym), kaszka, mleko, kanapki i jogurty. Największą atrakcją było chodzenie po składzie i zaczepianie ludzi - dopóki nie dosiadła się do nas starsza Pani z dwójką dzieci - i Szymko się wściekał bo zablokowali nam wyjście z naszego mini - przedziału. Pod koniec podróży wzięłam go w nosidełko i usnął tuż przed Poznaniem. Gdy w Poznaniu znaleźliśmy już kolejny pociąg (a nie trwało to długo) usadowiliśmy się wygodnie i położyłam Szymka na siedzeniu spać. Mąż poszedł kupił mi kawę a sobie czekoladę i ruszyliśmy w dalszą drogę. Szymko przespał 2 h i obudził się bardzo niezadowolony bo przegapił moment przesiadki. Najlepszą zabawą w tym pociągu były suwane drzwi i zabawa w "a kuku". W Toruniu głównym musieliśmy dojechać na wschodni aby dalej pojechać autem pod Golu-Dobrzyń. W aucie była tragedia - Szymko zmęczony 9 h  podróży chciał się do mnie przytulić a wiadomo, że z fotelika wypiąć dziecka nie można - moje serce pękało  z bólu.
Na miejscu gdy weszliśmy do domu zaczął lać deszcz i padało całą noc - martwiłam się, że Szymon nie podoła zasnąć w łóżeczku turystycznym w nowym miejscu - bardzo się myliłam.

Na drugi dzień rano okazało się, ze chłopaków spakowałam jak należy a sobie nie spakowałam bluzek - no genialna jestem! Szymko wstał około 4 jak dobrze pamiętam i poszliśmy z nim na podwórko. Gdzie było błotko i kałuże, zaczął się bawić - bo każdy wie, że kałuże fajne są. Mąż trochę zrezygnowany, że Szymko poszedł na czworaki w błoto i zdjął kalosze - ale takie sytuacje chyba jednak są najfajniejsze - bo później będziemy, żałować, że mu nie pozwoliliśmy się taplać w błotku.

 Dni zaczęły być co raz bardziej ciepłe. Szymko wstawał między 3 a 5 godziną, przy czym musieliśmy uciekać na podwórko by nie budził domowników - bo rano do szkoły mieli lub pracy a on koniecznie musiał wszystkich pobudzić i szedł wtedy na drzemkę. No straszny z niego łobuz.
Zwiedziliśmy miasto Golub-Dobrzyń - Rafał musiał zjeść dość sporo lodów w tym mieście bo twierdzi, że lepszych nigdzie nie jadł. Odwiedziliśmy rodzinę i hasaliśmy po podwórku. W niedzielę był grill i miło nam było odłożyć małego do łóżeczka a samemu posiedzieć i pogadać na grillu z rodziną.
Dziękuję Cioci Ani za cierpliwość i wyrozumiałość dla mojego rojbera - rozrabiaki. Szymon zaprzyjaźnił się z "Sisi" - Yorkiem i z Papugą, która nazwana została "ĆwiĆwi".

Bylismy na zamku w Golubiu - Dobrzyniu i leniliśmy się koło domu. Szymon zaczął właśnie tam sprawniej chodzić choć nadal zdarza się mu raczkować. Pogoda nam dopisała i się trochę rozleniwiliśmy. 

Rafał pojechał w środę i zostaliśmy z rodzinką aż do niedzieli, w czym w sobotę byliśmy na BlogowymWOW. Zwiedziliśmy Karbówko - bardzo fajna wioska w której chętnie bym została na kilka dni by skorzystać z atrakcji. W sumie ten tydzień mi minął tak szybko, że nie wiem co mam opisywać. Wiem, że Szymko zaczął więcej mówić i jest co raz bystrzejszy. Strzela świetne miny i lubi jeździć w aucie typu Toyota Rav4 i podobała mu się opcja podwórka za drzwiami wejściowymi.

No i podróż powrotna. Była lepsza. Krótsza i jakoś tak udało mi się trafić na miła Panią co pomogła nam w pociągu. O dziwo ludzie to świnie. Wysiadamy z pociągu w Poznaniu i wszyscy tłoczą się pod drzwiami i nie odsuną się nawet na milimetr by móc wyjść z wózkiem - bo oni muszą się wepchnąć pierwsi - a miła Pani około 60 zasunęła jednemu i drugiemu kopa i się trochę rozsuneli. Panowie nawet nie wpadli na pomysł by złapać wózek i mi pomóc tylko we dwie się uporałyśmy z tym. Przeszłyśmy na pociąg relacja - Poznań Szczecin - tłum ludzi - młodzież wracająca ze studiów i imprez. Oznaczenia w całym pociągu - miejsce dla kobiet w ciąży, matki z dzieckiem do lat 4 i osób starszych, inwalidów. Wyobraźcie sobie, że nikt nie ustąpił nam miejsca przez 2h, konduktor nie zareagował i gdy Szymko się obudził stałyśmy dalej. Każdy zapatrzony we własny czubek nosa. Szturchali wózek ze śpiącym dzieckiem i nie mieli nawet śmiałości podnieść wyżej torby czy przejść bardziej z boku wózka - mimo, że mieli taką możliwość.Kolejna sprawa - mimo obszernych półek na bagaże, nikomu się nie chciało ich podnieść i tam wsadzić - co jest dla mnie chore, bo wózkiem nie można było przejechać by znaleźć  wolne miejsce. Pani się wkurzyła i każdemu nagadała po drodze i się w połowie wagonu zatrzymałyśmy, usadowiłyśmy i rozstawiłyśmy na złość konduktorom wózek, że musieli się jak śledzie przeciskać. Po drodze dosiadła się mama z 3 latkiem i nasze dzieci się bawiły ze sobą. Szymko się rozbrykał i poszedł zaczepiać ładne Panie w pociągu, a z miłą Panią, która nam pomogła ciężko było mu się pożegnać, tak ją polubił, że zaczął płakać gdy poszła.

No i droga do Świnoujście odbyła się z Ojcem Chrzestnym autem bez większych problemów. Byłam bardzo padnięta i zasnęłam gdy tylko położyłam się w łóżku.