Nasze mleko

Uwielbiam Hafije i każdy o tym wie, choć nie karmię piersią, nie karmiłam dłużej niż 6 tygodni i tak lubię ją czytać. Za to nie lubię czytać u niej komentarzy. Bo ja mogę nazwać te w komentarzach - nawiedzone matki karmicielki. Dlaczego? Jak wejdziecie dziś na wpis to zrozumiecie. Agata się wypowiada, że brak jest wsparcia dla kobiet po porodzie w sprawie laktacji, że nie mają pojęcia o wielu rzeczach i że jest jej przykro, że w paczkach z artykułami reklamowymi nie ma miejsca na karmienie piersią. A tu się wypowie jedna z drugą - że tym matką się na pewno nie chciało i obojętne były na karmienie piersią. No nóż mi się otwiera w kieszeni.

Karmiłam krótko i z przebojami. Na porodówce poszło nam gładko. Od razu załapał o co chodzi. Przez dwie doby nie miał problemów z ssaniem aż przyszedł nawał mleczny. Odciągałam trochę by nie było trudno mu łapać i aby mnie nie bolało. Łapał - na sekundę dwie i wypluwał a na twarz mu sikało z mojej piersi mleko. Próbowaliśmy miliona pozycji. Pielęgniarka laktacyjna stwierdziła, że dobrze dostawiam i że Szymko musi załapać, że jak mocniej zassie to będzie mocniej lecieć. Nie załapał, denerwował się do tego stopnia, że wpadał w histerię i nie szło go uspokoić. W domu były przygotowane butelki na taki wszelki wypadek choć schowane głęboko w szafie. No i zaczęła się zabawa. Odciąganie mleka do butli, gdy Szymon spał. Gdy się budził aby zjeść próba dostawiania, raz kończyło się wrzaskiem i twarzyczką całą w mleku raz spokojnie potrafił jeść. Ale więcej było butli niż piersi - ale się nauczyliśmy siebie. Szymon umiał poprawnie ssać. Umiał złapać i gdy już z moich piersi nie sikało, gdy zassał to spokojnie się karmiliśmy. W międzyczasie Szwagierka próbowała mnie pouczać i twierdzić, że najlepiej karmi się na leżąco i w ogóle ona to wielki znawca w tej sprawie i że źle przystawiam i źle robię - to chyba było najbardziej frustrujące i krzywdzące nas. Ja młoda zestresowana mama ale pewna siebie. A ta pewność siebie została zachwiana i zaczęłam się zastanawiać, że może faktycznie źle robię. Może jednak moja intuicja jest zachwiana i robię krzywdę dziecku... No i gdy już Szymko chętnie ssał pierś, nagle trach i nic nie leci. Stres? Nie wiem. Wiem, że częste przystawianie Szymona irytowało, herbatki laktacyjne nic nie dały, nawet mąż próbował pomóc i nic. Po prostu trach... i nic. Szymon wył z głody ja wyłam z bezsilności. Zależało mi. Przeczytałam mnóstwo materiałów o karmieniu piersią. Rozmawiałam z położnymi i nic. A poziom prolaktyny jak u kobiety niekarmiącej. I co? Co miałam zrobić? Powiecie przystawiać non stop, nakarmić trochę mm i przystawić - robiłam! Powiecie odciągać ile się da skoro nie chciał ssać- robiłam! Co miałam zrobić? Wtedy już po tygodniu brakło sił brakło chęci walki bo nie chciałam krzywdzić mojego dziecka. Za każdym razem gdy płakał i nie dał rady nic wycisnąć krajało mi się serce. Za każdym razem gdy próbowałam go przystawić krajało mi się serce wybrałam lepszą drogę dla niego - czyli spokojne i szczęśliwe oraz najedzone dziecko. Nie rozumiem nie których kobiet. Czytałam jak wiele potrafią poświecić dla karmienia piersią - zbiegiem czasu uważam to za chore i krzywdzące dla obojga. Bo jeśli mam jest zmęczona i nie zdolna do normalnego funkcjonowania to co to za dzieciństwo? Lepiej padać na pysk i być sfrustrowaną super mamą - która karmi dziecko byleby pokazać, że można? Czy być szczęśliwym i zdolnym do działania? Ja wolę mieć siłę na działanie. Chodzenie, bawienie się niż spędzanie dnia na ściąganiu mleka z piersi i karmieniu non stop z butli - czytałam, że nie które kobiety potrafią przez 2h ściągać mleko byle by karmić swoim mlekiem. I tak z 1h przerwy i kolejne 2h ściągania mleka. Czy to jest normalne? Nie. 

Cieszę się, że Hafija potrafi rzeczowo napisać. Chce wysłuchiwać każdej historii, stara się coś zmienić w kwestii porad laktacyjnych w Polsce. Ale kobietki nie dajmy się zwariować! Jeśli ktoś uważa, że nie da rady karmić piersią i nie ma wsparcia i rezygnuje nie możemy oceniać, że tej osobie nie zależało. Nie wiemy jaką ma drogę laktacyjną za sobą. Nie wiemy jak wygląda jej życie. Każda z nas wie dlaczego lepiej karmić piersią ale jeśli ktoś wybiera inną drogę pozwólmy mu na to i nie oceniajmy.

A teraz? Teraz mój syn pije mleko roślinne zamiast mm. I uważam to za dobre. Czemu? Bo wypryski schodzą ale to chwile zajmie zanim całkiem zejdzie. Moje mleko zjada z apetytem nić modyfikowane - potrafi całą butelkę wytrąbić i chce jeszcze. Do tej pory zrobiłam mleko: owsiane, słonecznikowe, migdałowe i jęczmienne oraz gryczane - gryczane jest nie dobre dla mnie - smakuje jak kaszka. Każde z ziaren moczę przez około 12 h w wodzie bo wtedy uwalniają składniki odżywcze i niwelują jakiś tam kwas, który ogranicza wchłanianie. Do słonecznikowego dodałam suszone morele - bo Szymko nie chce ich przekąsić - a daktyle to hist ostatnich kilku dni. Wiecie, że mleko słonecznikowe smakuje trochę jak delikatna kawa ze spienionym mlekiem - aż mam ochotę sama całe to mleko dziś wypić. Jutro będzie mleko z lnu i trzymajcie kciuki by było dobre. 

A co do karmienia piersią miałam nigdy o tym nie pisać. Ale dziś coś we mnie pękło czytając komentarze pod tekstem Hafiji który jest co prawda z października ale dziś trafił jeszcze raz w moje ręce.