Po (nie)Weekendzie

Czemu (nie)Weekend? Czuje niedosyt. Czuję brak czasu. Bo z mężem nie wypoczęłam. Może on wypoczął ale ja nie poczułam tego weekendu razem. Częściowo z jego winy a częściowo z niezależnych przyczyn. Chciałabym czasem rodzince móc wytłumaczyć, że spotykanie się co weekend nie jest zawsze fajne. Że gdy mąż pracuje jak pracuje chciałabym móc spędzić cały dzień z nim w trójkę a oni się brzydko mówiąc wpitalają. Tym bardziej, że jest Mundial więc się domyślacie jakie są u nas wieczory? Po za tym spotykanie się co niedzielę jest lekko irytujące, gdy...

... przychodzi rodzinka niezapowiedziana, w czasie naszej pory obiadowej i pory drzemki Szymka, gdy myśli że może zawsze przyjść i my nie możemy mieć żadnych planów. Nosz kuźwa, jak można nie zadzwonić i nie zapytać czy będziemy w domu i czy mamy jakieś plany na weekend? Może wyjechaliśmy do znajomych? A może właśnie się kochamy? No co? No przecież można się po ludzku umówić wspólnie na spotkanie, spacer czy cokolwiek. Nie jesteśmy uwiązani w domu. Takie nagłe wpadanie jest męczące. 

Ja powiem co myślę, ale że to rodzina mojego męża to proszę go by unormował te sprawy, ale tu zaczyna się przeszkoda. No bo przecież jak. Będzie im przykro itd. A mi kuźwa może być przykro? Mogą moje plany pójść się walić? Moja chęć odpoczynku może zostać zburzona? Moja możliwość rysowania może być odebrana bo nagle mamy gości i nawet w niedziele gdy przyjdzie wena muszę wszystko rzucić bo trzeba zrobić herbatkę i siedzieć z nimi, bo nie wypada iść zamknąć się w pokoju?

Mój mąż nie umie być asertywny wobec rodziny. Denerwuje mnie to. Bardzo - bo jak ja potrzebuje by mi naprawił sprzęt jakiś w domu to albo słyszę: "Zrób to i to, jak nie podziała to poszukaj czegoś w internecie" albo gdy już sama sobie nie dam rady to usiądzie i to naprawi, a swojej siostrze? Zawsze pójdzie i zrobi. Zawsze jest na zawołanie - jeszcze nie zdarzyło się aby odmówił. Powiecie, że jestem zazdrosna. Tak jestem o to zazdrosna. Choć mąż twierdzi, że nie pomaga mi bo ja jestem mądra i dać sobie radę zawsze powinnam. To i tak jestem wściekła o takie proste rzeczy. O ten brak w jego ustach: "Nie dam rady tego naprawić musisz oddać do specjalisty"  albo chociaż "Nie mam czasu by to zrobić bo mam inne plany". Nie którzy stwierdzą, że chcę nastawić go przeciw rodzinie, otóż nie. Chciałabym jak mamy jakiś plan na weekend - wolną niedzielę by nikt nam go nie burzył by się nie pchał do naszego domu bo ma taki kaprys. Dla mnie jest to niegrzeczne zjawić się przed czyimiś drzwiami i ładować się do domu bez wcześniejszego zaproszenia czy nawet telefonu z pytaniem: "Możemy przyjść?"

Wyżaliłam się. Wiem, że moje żale nic nie pomogą - ale mi ulżyło. A Wy jak traktujecie gości, którzy wpadają bo mają taki kaprys? Jak reagujecie gdy stoją nagle przed drzwiami i ładują się do Was do domu i burzą Wam plany na dzień?

A weekend spędziłam spacerowo z synkiem. Szymon zaczyna mnie zaskakiwać swoimi umiejętnościami wspinaczkowymi. Mimo, że pogoda była szaro-bura wykorzystaliśmy na maksa chwile bez deszczu. A dziś? Dziś było słonko ale się schowało.